دیدگاه راهبردی مجمع همزیستی و رهایی”مهر”
پس از واگذاری قدرت به طالبان اوضاع فاجعه‌باری در افغانستان حاکم شده است. رشد افراط گرایی، افزایش حضور گروه‌های تروریستی، فروپاشی اقتصادی، سرکوب و خودکامگی، گرسنگی، فقر گسترده و وخامت امنیت انسانی در افغانستان بیداد میکند. شرایط پیچید حاکم در افغانستان، نیاز جدی برای برجسته ساختن مقوله های حق مشارکت اجتماعی و به رسمیت شناسی حق تعیین سرنوشت را برجسته می‌سازد. این خواست منطقی و عقلانی که با آیند افغانستان پیوند دارد، با کاربست زور ریخته نمی‌شود. از همین رو مشارکت مردم در تحولات از جایگاه ویژ برخوردار است. گروه‌های افراطی برای این موارد اساسی که با تعریف جامعه یک ارگان زنده است ارزش قایل نیستند و مطالبات اجتماعی را نادیده می انگارند. روشی که امروز طالبان در پیش گرفته اند مصداق واقعی آن است. طالبان به مثابۀ یک گروه افراطی از درک نیاز ها و اولویت های جدید جامعه ناتوان و با مفهوم رضایت عمومی نیز بیگانه اند، همچنان در فاصلۀ جدی از روند عقل و عدل زمانه بسر می‌برند.
طالبان با ایجاد فضای رعب و وحشت، پرکردن زندان ها از وجود زنان و مردان بیگناه، قتل‌های زنجیره‌ای مکرر و همچنان حذف دختران و زنان از عرصه‌های اجتماعی و فرهنگی و کاربست آپارتاید جنسیتی نتوانسته اند حتی یک گام هم در مسیر کارآمدی بردارند. نا کارآمدی طالبان نشان می‌دهد ارزش‌ها میان آنها و مردم ناهمسنخ اند، منافع شان از هم فاصله دارند و مفاهیم حسن و قبح و خدمت و خیانت نیز در میان آنها متفاوت اند. از همین رو باید بساط شان برچیده شود، در این صورت ایجاب میکند برای گذار از وضعیت موجود گام های جدی در زمینۀ انسجام ظرفیت های معتقد به تغییر افغانستان به سوی مردم سالاری برداشته شود.
