تاریخ ۲۱ میزان ۱۴۰۳ خورشید، مطابق ۱۲ اکتوبر ۲۰۲۴ میلادی
خطوط اساسی، وظایف و اهداف مجمع همزیستی و رهایی ” مهر”
افغانستان پس از تسلیمدهی به طالبان و فروپاشی نظام سیاسی، در وضعیتِ فاجعه باری قرار گرفته است. رشدِ روز افزون تروریزم، گسترش مراکز آموزش افراط گرایی تحت نام مدارس جهادی، ایجاد فضای رعب و وحشت، پر کردن زندان ها از زنان و مردان بیگناه، شکنجه و تعذیب آنان، قتل های زنجیره ای مکرر به بهانه های واهی در پهلوی تعطیلی مکاتب دخترانه، ممانعت از آموزش عالی، کار و اشتغال زنان، فقر و فلاکت و بیکاری، حیف و میل سرمایه های ملی و غارت و چپاول دارایی ها و ذخایر ملی، بخشی از وضعیت اسفبار جاری تحت سلطه ی طالبان است. رهایی کشور ازین وضعیت ناهنجار و فروافتاده در بحرانِ چند بعدی، بدون هماهنگی و بسیج همۀ نیروها و ظرفیت های ضد طالبانی با یک نقشه راه روشن، روایتِ جدید و گفتمان جامع و آینده نگر میسر نیست.تنوع هویتی و ساختار متکثرِ اجتماعی کشور ما که پسان تر دستاویز عاقبت نیندیشی برخی و فرصت طلبی سیاسی برخی دیگر قرار گرفته، واگرایی و تفرق اجتماعی را دامن زده است، وضعیتِ نابسامانی که نیازمندِ گفتمان راهبردی است تا همۀ این ساختارها و هویت ها را در مسیر واحدی هماهنگ نمایدو جهت دهد، همچنان همبستگی فراگیر ملی را در شرایط حال و فردای پسا طالبان تسهیل و تضمین نماید، چیزی که می طلبد مبارزه با طرد روایت طالبانی باید با گذار به دموکراسی واقعی پیوند بخورد و ارادۀ مردم در تعیین نوع نظام سیاسی و سیاستِ آینده کشور به رسمیت شناخته شود.
تجربه های تلخ گذشته در تکه پاره کردن جغرافیا و جمعیتِ کشور به عنوان بستر سازِ وضعیت های ناگوار بعدی حکم می کند که همۀ ظرفیت های ضد طالبانی در پرتو اصل “ارج گزاری و به رسمیت شناسی یکدیگر” به افغانستانِ یکپارچه، ساز و کارهای دموکراتیک، نقش بنیادین مردم در تعیین نظام و روش های صلح آمیز حل و فصل مسایل به ویژه متوازان کردن قدرت سیاسی در سازگاری با نظم جدیدِ مشروع، متعهد گردند.
در فردای سقوط طالبان باید ارادۀ آزاد مردم از رهگذرِ یک مکانیزم شفاف و دموکراتیک تبارز کند تا در چوکات آن همۀ گرایش های سیاسی و واقعیت های اجتماعی و فرهنگی، مجال داشته باشند طرح ها و دیدگاه های شان را دریک مجمع کلان و سراسری مطرح و فرصت گزینش شکل و محتوای نظام سیاسی و تدوین قانون اساسی جدید برای کشور را میسر نمایند، ایدۀ که تحقق آن نیازمندِ انسجام ظرفیت های متنوع در محور مشترک است،
مجمع همزیستی ورهایی جریان روشنفکری است که توسط جمعی از فعالان سیاسی، مدنی، فعالان حقوق بشر، فرهنگیان و مبارزان رهایی زنان افغانستان تشکیل گردیده، خواسته های راهبردی، آنها را نمایندگی می کند و صدای مشترک شان را بازتاب می دهد.
مجمع همزیستی ورهایی روندِ مطالبه محور است که با خواسته های سیاسی، فرهنگی، و نگاه تمدنی، در هماهنگی با ارزش های حقوق بشری، هنجار های دموکراتیک و فضیلتِ عدالت اجتماعی، قضایای افغانستان را دنبال می کند.
هدفِ مجمع همزیستی ورهایی ایجاد همگرایی میان نیروها و ظرفیت های متنوع و فعال در عرصه های سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و مدنی افغانستان جهت ارائۀ راهکار های دموکراتیک برای گذارِ افغانستان به سوی فردای مبتنی بر نظام مدنی مشروع و ساختار شمول است.
وظایف و مسئولیت ها:
برای استقرار جامعۀ آزاد و عاری از تبعیض و نابرابری در تمامی عرصه های اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، طبقاتی، ملی و جنسیتی فعالیت می‌کند و تغییرِ اجتماعی را بر بنیان توسعۀ پایدار می انگارد.
درک اقتضای زمان و مطالبات مشروع و به روزِ کشور و مردم، استفاده از دانش و تجربۀ بشری در بنای ادارۀ سالم، مسلکی و خدمت گذار، کمک در ایجاد حکمرانی خوب و کار آمد، توجه به نهادسازی مدرن در راستای تضمین و تحکیم پایه های دموکراسی، بخش دیگری از مسئولیت های کاری این نهاد است.
بر رسی و نقد علمی عوامل فروپاشی و تسلط سیاه نظام طالبانی در کشور با هدف پندگیری و تجربه آموزی از گذشته، پرهیز از دشمن سازی های بی مورد، نفرت پراکنی ها و دامن زدن به مسایل قومی و زبانی، استفاد از زبان و ادبیات موهن در مقابل یکدیگر و تلاش برای سامان دهی و بسیج همهٔابی توان ها و نیروها در مسیری واحد علیه دشمن مشترک، ایجاد نظام ارزشی مبتنی بر بینش عقلانی و اعتدال در برابر رویه ی های افراطی و تفریطی، دید تمدنی به مسایل با رویکردی که زیست عاقلانه و معنا گرایانه را برای انسان و شهروند کشور ما به مثابه شیوه ی زندگی مناسب به ارمغان بیاورد از جمله اهداف مجمع همزیستی ورهایی است.
تضمین حضور زنان در همه ی صحنه های حیات اجتماعی، تاکید بر کرامت ذاتی انسان ، تعهد به اصل آزادی بیان و گردش آزاد اطلاعات در جامعه، تساوی حقوق شهروندی و حقوق بشر، تمرکز بر توسعه پایدار به عنوان پارادایم مطرح در زمانه ی ما از دیگر خطوط و اهداف مجمع همزیستی ورهایی است که تفصیل آن در دیدگاه راهبردی مجمع ذکر شده است.
